Wybór odpowiedniego materiału obiciowego dla sofy czy narożnika może być trudnym zadaniem. Dlatego, w tym artykule przedstawię kilka wskazówek, które pomogą Ci dokonać najlepszego wyboru.
Pierwszym krokiem, jaki należy podjąć, jest zastanowienie się, do czego będzie służyła kanapa i w jakim stylu jest urządzona Twoja przestrzeń. Jeśli szukasz materiału do kanapy, która będzie używana codziennie przez całą rodzinę, wówczas najlepszym wyborem będzie materiał wytrzymały i łatwy w czyszczeniu. Natomiast, jeśli kanapa będzie używana tylko od czasu do czasu, wówczas możesz wybrać bardziej delikatny materiał.
Co do zasady materiały obiciowe możemy podzielić na dwie grupy:
- materiały sztuczne/syntetyczne – powstają od początku do końca w fabryce obić tapicerskich. Nie zawierają żadnych naturalnych włókien czy dodatków. Ich skład to poliester, poliamid i pochodne.
- materiał naturalne – pochodzenia zwierzęcego lub roślinnego.
Oczywiście producenci stosują także połączenia materiałów naturalnych i sztucznych, oraz różnego rodzaju dodatki które zmieniają charakterystykę włókien. Jako iż zdecydowana większość moich klientów ma w domu dzieci i/lub zwierzęta, z zasady stanowczo odradzam WSZYSTKIE materiały naturalne. Sprzedawcy mogą namawiać na takie rozwiązania, projektanci wnętrz wręcz naciskają na klientów by inwestowali w materiały naturalne, opowiadając o tym jakie to jest modne i dobre dla środowiska – niestety często mijają się z prawdą. Materiały naturalne z którymi spotykam się u klientów mają ze sobą zwykle jedną wspólną rzecz – są tak silnie zabrudzone, że nie da się ich doczyścić. Najczęściej spotykane rozwiązania to:
- skóra naturalna – niestety kupując takie meble nikt Ci nie powie jak o nie dbać. Być może sprzedawca w sklepie dorzuci za dodatkową opłatą 'zestaw do czyszczenia i pielęgnacji’, ale nie powie co z tym robić i jak często. Spotkałem u klienta 10 letni narożnik skórzany, do którego klient taki zestaw otrzymał… po czym o nim zapomniał. Przy mnie znalazł go w garażu, nawet nie odfoliowany. 10 lat niedbania o skórę naturalną to doskonały przepis na wizytę u tapicera lub specjalisty od renowacji – zapytałem dzisiaj znajomego o ceny renowacji – ok 1700zł brutto od jednego miejsca siedzącego. narożnik ma minimum 4 miejsca siedzące, więc matematyka jest prosta.
- len, bawełna – wpisuję je razem, bo zazwyczaj jeśli sprawiają problem to występują w połączeniu np 30% lnu, 70% bawełny. Przytoczę fragment z instrukcji producenta mebli, który zastosował takie obicie: „czyszczenie i konserwacja: nie używać wody do czyszczenia’ – skoro nie wolno używać wody, to w zasadzie pozostaje odkurzanie na sucho, a więc usunięcie jakichkolwiek plam nie wchodzi w grę. Faktycznie pranie wodne tych tapicerek jest praktycznie niemożliwe, często może się kończyć uszkodzeniami materiału, brązowieniem, ogromnymi zaciekami których nie da się usunąć. Jeśli dodać do tego, że tapicerki o takim składzie zwykle występują w jasnych kolorach – mamy gotowy przepis na kłopoty.
- wiskoza – jeden z gorszych pomysłów, stosowana przy produkcji dość drogich dywanów. Nie wolno ich prać na mokro, wiskoza od kontaktu z jakimikolwiek płynami odbarwia się i odkształca. Dywany drogie i jednorazowe – po zabrudzeniu można je co najwyżej zwinąć i wynieść na śmietnik.
Co łączy wszystkie wyżej wymienione materiały? Są DROGIE… nawet bardzo. Szybki przegląd kilku sklepów internetowych wskazuje, że samo zastosowanie któregokolwiek z w/w materiału podnosi cenę meble o minimum 100%. Najtańszy narożnik z lnu/bawełny jaki znalazłem kosztuje 9900zł brutto. W tej cenie można kupić dwa porządne narożniki wykonane z poliestru.
Skoro zatem wiemy, że materiały naturalne nie są dobrym rozwiązaniem, jakie będą wskazne?
Sprzedawcy często opowiadają o rzekomej plamoodporności różnych materiałów, klient nie znając się na tym daje się namówić na materiał, który nie będzie się brudził. Niestety to nie jest prawda – każdy materiał będzie się brudził, niektóre szybciej inne wolniej. Różnica jest tylko w tym jak dany materiał da się później wyczyścić.
Na powyższych zdjęciach mamy kilka mebli wykonanych w 100% z materiałów sztucznych, bez impregnatów czy innych 'plamoodpornych’ dodatków. Jak widać, mimo dużych zabrudzeń doczyszczenie ich nie stanowiło problemu – chemia do prania rozpuszcza się w wodzie, zatem kluczowe jest by materiał przyjmował płyny, by chemia miała możliwość zareagować z zabrudzeniami i je rozpuścić.
Czy każdy materiał sztuczny będzie dobry? Niestety nie jest to takie proste. Producenci próbują ulepszać materiały obiciowe i zwiększać ich wartość, poprzez dodawanie do nich różnych dodatków. Najczęściej jest to nadawanie właściwości hydrofobowych materiałowi – by pozornie nie przyjmował zabrudzeń. Więcej pisałem o tym w tym artykule: Carabu, Aquaflock, Aquaclean i inne tkaniny 'plamoodporne’ – hit czy kit?
Na tym zdjęciu widać jak bardzo Carabu potrafi przyjmować zabrudzenia, mimo iż sprzedawany jest jako materiał 'nieplamiący się’. Wieloletnia warstwa kurzu, potu i łoju bywa naprawdę trudna do usunięcia z materiału, który nie przyjmuje wody – a więc i chemii.
Jaki zatem materiał najlepiej wybrać do domu, w którym chcemy normalnie funkcjonować, nie martwić się zbyt mocno o rzeczy, cieszyć się życiem i miło spędzać czas, bez ryzyka, że trzeba będzie co chwilę wymieniać zniszczone meble? Odpowiedź to włókna sztuczne, poliester, poliamid, bez dodatków hydrofobowych, bez powłok plamoodpornych, odpychających zabrudzenia itp, o możliwie jak najwyższej gramaturze (niska gramatura sprzyja mechaceniu) – mamy tutaj ogromny wybór i w każdym salonie meblowym otrzymamy wybór z pełnej palety barw, na dodatek w rozsądnej cenie. Pranie takich mebli raz do roku przedłuży dodatkowo ich żywotność, usunie zabrudzenia zarówno te widoczne, jak i te schowane pod obiciem.
Uszkodzenia Carabu – bywają sprzedawcy, którzy twierdzą, że materiał ten jest odporny na kocie pazury. Niestety z doświadczenia wiem, że nie wszystkie koty o tym wiedzą, więc nie dajcie się naciągnąć 🙂
Ciekawa historia – klientka zrobiła zakupy, położyła je na krzesłach, a wieczorem wyjechała na tygodniowy urlop. Niestety w ferworze pakowania zapomniała, że nie rozpakowała jednej siatki – tej w której była czerwona cebula. Cebula niestety zgniła (wysokie letnie temperatury przyśpieszyły proces), foliowa torebka nie powstrzymała cebulowych soków które wniknęły głęboko w tą eko-skórę. Nawet po bardzo solidnym czyszczeniu, materiał pozostał uszkodzony na stałe.
